🏳️🌈 Dag 4 – Veilig voelen is niet voor iedereen vanzelfsprekend
We hebben het in het onderwijs vaak over ‘een veilige leeromgeving’, maar voor sommige studenten — en collega’s — is veiligheid geen vanzelfsprekendheid. Niet fysiek, niet sociaal, niet emotioneel.
Zeker voor mensen uit gemarginaliseerde groepen, waaronder LHBTIQ+ personen, speelt veiligheid op een dieper niveau. Het gaat niet alleen om of iemand gepest wordt, maar ook om of iemand voortdurend alert moet zijn: op blikken, op opmerkingen, op dreiging.
Veiligheid is in mijn leven altijd een thema geweest. Niet omdat ik dat zo wilde, maar omdat ik opviel. Ik voldeed niet aan de norm — niet in mijn expressie, niet in mijn identiteit. En dus leerde ik al jong hoe ik ruimtes moest inschatten, mensen moest lezen en moest aanvoelen waar ik veilig zou kunnen zijn.
Die alertheid werd afgelopen januari opnieuw aangewakkerd, toen ik werd aangevallen in het Noorderplantsoen.
Vijf maanden later is dat gevoel nog niet weggezakt.
Ik betrapte mezelf er laatst op dat ik in een nieuwe omgeving automatisch aan het scannen was: waar kan ik heen als er iets gebeurt? Welke vluchtroutes zijn er?
Ik realiseerde me pas hoe diep het zat toen ik opzocht hoe ik ook alweer een noodoproep activeer op mijn smartwatch.
Je ziet het niet aan de buitenkant. Maar het is er wél. En ik weet: ik ben daarin niet de enige. Voor veel mensen is dit dagelijkse realiteit.
👉 Wat kun jij doen?
Realiseer je dat veiligheid subjectief is. Wat voor jou neutraal voelt, kan voor een ander onveilig zijn
Zeg het hardop: “Je bent veilig bij mij”, en zorg dat je gedrag dat ondersteunt
Wees alert op uitsluiting, ook als die subtiel is
Spreek je uit als er opmerkingen worden gemaakt die veiligheid ondermijnen
🎯 Je hoeft geen hulpverlener te zijn. Maar je kunt wél iemand zijn bij wie een ander even kan ademen.
🌈 Pride is ook: ruimte maken voor veiligheid, zonder dat iemand daarom hoeft te vragen.
Deze nieuwsbrief wordt mede mogelijk gemaakt door
www.buitengewoon-inclusief.nl