teleurstelling in docente en nu doe ik het zelf
Ha kunstenaar,
Vroeger ging ik op musicalles toen ik 11 jaar, bijna 12 was. 🎭 Mijn moeder vond dat een goed idee want ik was wat verlegen. (Ja echt) Vanaf dat moment was dat echt alles wat mijn leven leuk maakte. Niet dat de rest zo verschrikkelijk was, maar ik had zelf het gevoel dat ik er toen pas achter kwam dat er meer was dan gewoon leven: je kon ook creatief zijn, gek doen, vrij zijn en er waren nog veel meer mensen zoals ik!!!!!! 🤩
Twee keer per jaar werkten we naar een eindoptreden toe. Ik telde de dagen af. Dat waren de gelukkigste dagen van mijn jaar, zo noemde ik ze ook. 🚀
Natuurlijk waren er ook docenten, die moesten het vast net zo geweldig vinden als ik. Maar tot mijn verbazing vertelde mijn favo docente dat haar taak erop zat als het voorstellingsweekend daar was.
Wat? Haar taak zat erop? Dat weekend dat was alles, het hoogtepunt, het orgasme! ⚡️
Haar werk zat hem in de rest van het jaar, vertelde ze. Tijdens de voorstellingen liet ze het los. En wat het nog erger maakte: ze vertelde dat ze in haar hoofd al bezig was met het volgende (jaar). 🫠
Ik vond het teleurstellend, hoe kon je er dan nog van genieten?
Maarrrrr:
Nu maak ik die kant mee. Ik merk dat mijn hoofd weer openstaat voor volgende stappen, naast de cursus Leven Als Kunstenaar. Kan weer nadenken over mijn album, over mijn nieuwe atelier, over mijn webshop en over mijn eigen kunst.
Ik ben er juist klaar voor, ik kan het loslaten. Mijn werk zit erop. Ik heb al genoten! Jullie - de cursisten - gaan de voorstelling spelen. Toi toi toi.💖
Morgen start - na bijna 2 maanden werk!) de cursus Leven Als Kunstenaar. Je kunt je gewoon nog aanmelden en dan heb je 1 jaar toegang. Whooop whoooop!
Voor de last minute beslissers, verzend ik speciaal morgen extra pakketten. Dan heb je het dinsdag al in huis. Oh en, je kunt ook al beginnen zonder het pakket, hoera!
Ik heb er zin in, de voorstelling begint bijna. Van mij mag het zaallicht al uit.
Liefs, groetjes en een fijne zondagavond!
Judith