sporten en grappenmakersbrein
Hallo kunstenaar,
Ik ben lekker in de valkuil van voornemens aan het vallen. In mijn leven heb ik periodes gehad dat ik veel sportte. Op mijn opleiding danste ik 20 uur in de week en daarna kreeg ik nog een apathische fitgirlfase. Toch is sporten nooit iets geweest wat bij mij vanzelf gaat.
Gisteravond fantaseerde ik over een enorm sportbestaan. Ik was zo enthousiast, ik kon niet eens kiezen. Opeens wilde ik én yoga, én naar de sportschool én dansen én hardlopen én wandelen én de lat hoog leggen én de lat laag houden. Hoe langer ik er over nadacht, hoe meer energie het kostte. In die zin voelde het al een beetje als sporten. Daarna ging ik slapen en vandaag was er van de motivatie in geen enkele vorm meer iets te bespeuren.
Nu vind ik dat niet zo erg. Want ik weet dat dat mijn brein is, de grappenmaker.
Zoals ik net zei: sporten is nooit iets geweest wat bij mij vanzelf gaat. Ik zeg 'bij mij' maar ik ben helemaal niet speciaal. Het is net als kunst maken en creëren. Natuurlijk zijn er momenten van flow, een soort runner’s high. Maar dat eerste stapje, die hardloopschoenen überhaupt aantrekken, die wordt nog steeds aangestuurd door de intelligentste stem in mij, die weet dat ik gewoon moet beginnen.
Gisteravond werd dat uiteindelijk niet (verder fantaseren over) sporten, maar ik heb wel mijn microfoon aan mijn laptop geplugd (dit is serieus altijd een zware taak, vind ik) en een demo opgenomen van mijn derde singel. Hij is zowaar af.
En wat betreft sporten, ik heb na de fantasie-fase van gisteren, vandaag wederom besloten de lat gewoon laag te houden. Wandelen en yoga. Dat wordt ‘m. Want soms moet je ook kiezen in je tijd en dan kies ik voor kunst. Jij?
Over minder dan twee weken start Leven als Kunstenaar. Zeker weten dat je creatieve stappen gaat zetten dit jaar? Doe mee!
🪩 Aanmelden kan hier. Er zijn nog 45/250 plekken. 🪩
Fijne dag vandaag, ik ga zo eerst naar de film. :-) En dat is altijd nuttig, want kunst maken, betekent inspiratie op moeten doen. Love my job.
Liefs Judith