#11. Ik was een banaan kwijt.
Ha kunstenaar!
Ken je de (intense) geur van (verrotte) banaan? Een paar dagen geleden lag ik in bed en ik rook opeens bananengeur. Ik sliep al bijna, maar ik dacht wel: zou er een banaan in mijn kamer liggen? De volgende ochtend was ik het vergeten, want ja, ik zag ook geen banaan. Gisteren moest ik iets van mijn kamer pakken en weer: de bananengeur. Ik snufte en snoof en ik zag geen banaan. Ik dacht: als ik geen banaan zie, dan verzin ik vast de bananengeur. Toch zat het me niet lekker en ik besloot, vanwege de bananengeur, mijn kamer op te ruimen.
Dat was best een goed idee. Ik vond de banaan niet, maar mijn kamer was wel weer netjes. Al rook ik nog steeds: bananengeur. In plaats van te denken: ‘ik zie geen banaan, dus hij zal er niet zijn’ zette ik de knop om en besloot ik de bananengeur te volgen. En jawel, geheel verstopt in een toevallig geel tasje, vond ik op de tast de vorm van een banaan. De vorm van een banaan bleek ook daadwerkelijk de banaan te zijn en daarmee ook de eerder genoemde bananengeur te bevatten. Ik dacht nog even: als ik hem niet zie, dan issie er niet. Maar ik heb de angst overwonnen en mijn hand kroop dapper in de tas. Ik pakte de banaan eruit.
Hij was geel met een beetje bruin. Dat viel mee.
Dus wat ik wil zeggen: als je iets ruikt (administratiestress, een rotte kies of een relatiebreak-up), zoek het op en laat het niet verder verrotten! Hoe eerder hoe beter. Als je je ogen dichtdoet, is het er nog steeds. Sterker nog, dan ruik je het misschien ’s nachts als je niet kan slapen.
Trouwens; als je er vroeg genoeg bij bent.. valt het misschien nog te repareren. Vanochtend heb ik (deels) de banaan opgegeten, in een bakje, met kwark en wat kokos. Was echt lekker.
Groetjes Judith